26.The Poets
- Ta sin Mim
- Ata janë ajete të Librit të qartë
- Ti mbase do ta shkatërrosh veten përse ata nuk janë besimtarë
- TË kishim dashur do t’u kishim zbritur atyre një argument nga qielli para të cilit do t’i ulnin kokat
- Atyre nuk u ka ardhur asnjë vërejtje e re nga i Gjithmëshirshmi e të mos ia kthejnë shpinën
- Ata gënjyen, pra do tu vinë pasojat e asaj me çka ata tallen
- A nuk e shohin tokën prej së cilës bëjmë të mugullojnë gjithë llojet e bimëve fisnike
- Në këto, vërtet, ka argumente. Megjithatë shumica prej tyre nuk besojnë
- Kurse Zoti yt është, me të vërtetë, i dashur dhe i mëshirshëm
- Kur Zoti yt thirri Musaun të shkojë te populli mizor
- Popullit të Faraonit, ndoshta e përmban veten
- Ai tha: “O Zot, kam frikë mos më trajtojnë si gënjeshtar
- Se do të më ngushtohet krahërori dhe gjuha do të më lidhet, andaj ma jep edhe Harunin si profet
- Se unë atyre u kaj një faj dhe frikohem se po më mbysin”
- “Po si jo, - tha Ai, - shkoni të dy me argumentet tona. Ne jemi me ju, ju dëgjojmë
- Ejani te Faraoni dhe thuani: “Ne jemi Profetë të Zotit të botërave
- Lëri Izraelitët të vijnë me ne!”
- “A nuk të kemi rritur, - tha, - në mesin tonë sa ishe fëmijë, dhe, a s’i kalove aq vjet të jetës sate ndër ne
- Dhe ti bëre veprën që e bëre dhe përsëri e mohon”
- “Atë e bëra atëherë, - u përgjegj,- kur isha i humbur
- Prandaj, ika prej jush sepse u frikësova prej jush, kurse Zoti im më dhuroi urtësi e më bëri një nga profetët
- Ndërsa, mirësia që po ma përmend, mos është ajo që robërove izraelitët?”
- “E kush është Zoti i botërave?” – tha Faraoni
- “Zoti i qiejve dhe i tokës dhe gjithë çka ka në mesin e tyre, nëse besoni, - i tha (ky)
- “A po dëgjoni”, - u tha atyre përreth
- “Zot i juaj dhe Zoti i prindërve, të parëve tuaj”, (tha Musa)
- “Me të vërtetë, - tha Faraoni, - Profeti që u është dërguar është i marrë.”
- “Zoti i lindjes dhe perëndimit dhe gjithë ç’ka në mes tyre, nëse jeni të mençur”, tha (Musa)
- “Nëse pranon tjetër Zot, përveç meje, - tha (Faraoni) – do të jesh vërtetë një i burgosur”
- “A edhe nëse të sjell argumente të qarta”, - e pyeti (Musa)
- Ai tha: “Hajde, sille nëse flet të vërtetën!”
- Dhe Musa e hodhi shkopin e vet, kur qe, ai – gjarpër i vërtetë
- E luajti dorën, e ajo, për ata që e shikonin, ishte e bardhë
- “Ky vërtet qenka magjistar i ditshëm – i tha parisë që e rrethonte (Faraoni)
- Me magjitë e tij dëshiron t’iu përzë nga toka juaj, çka po urdhëroni ju?”
- “Lëre atë me gjithë vëlla dhe dërgo nëpër qytete, të mbledhin
- Tërë magjistarët e dijshëm, t’i sjellin këtu”
- Dhe magjistarët u mblodhën në ditën dhe vendin e caktuar
- Popullit iu tha: “A jeni të një mendimi, të bashkuar
- Që të jemi me magjistarët, nëse dalin fitimtarë!”
- Kur erdhën magjistarët i thanë Faraonit: “A do të kemi shpërblime nëse dalim ngadhnjimtarë”
- “Po, - tha ai, - dhe atëherë do të më jeni më të afërt”
- Musa u tha: “Lëshone atë që dëshironi ta lëshoni”
- Dhe ata i lëshuan litarët dhe shkopinjtë e tyre duke thënë: “me madhërinë e Faraonit, ne vërtetë do të jemi fitimtarë”
- Edhe Musa e lëshoi shkopin e tij, i cili menjëherë përbiu gjithë çka kishin improvizuar ata
- Magjistarët ranë në sexhde, iu përulën
- “Ne i besuam Zotit të gjithpërbotshëm, thanë ata
- Zotit të Musaut dhe të Harunit”
- “I besuat atij, - tha (Faraoni) para se t’u jap unë leje. Ai është mësues juaj i vjetër që u ka mësuar magjinë, por ta dini mirë, do t’ua prejë duart dhe këmbët përkryq, dhe të tërëve do t’iu gozhdoj (do t’u vërë në kryq)”
- “S’ka rëndësi – i thanë, - ne do t’i drejtohemi Zotit tonë
- Ne shpresojmë se do të na falë Zoti ynë mëkatet tona, se ne jemi besimtarët e parë”
- Ne i shpallëm Musaut të dalë natën me njerëzit e mi. Do t’ju pasojnë
- Kurse Faraoni dërgoi nëpër qytete kasnecët
- Ata, me të vërtetë, janë shumë pak
- dhe janë të zemëruar në ne
- por ne për çdo gjë jei të kujdesshëm
- dhe ne, i përzumë nga kopshtet dhe krojet
- prej pallateve dhe depove të bukura
- Ashtu ishte, dhe Ne ato ua lëmë trashëgim izraelitëve
- Dhe i arritëm ata me të lindur të diellit
- Pasi që e panë njëri-tjetrin, shokët e Musasë thirrën: “na zunë”
- “Assesi, - tha (Musa), me mua është Zoti im që do të më udhëzojë”
- Ne e frymëzuam Musanë t’i bjerë me shkopin e tij detit, ai u shpërnda dhe çdo anë u bë si mal i madh
- Atje pastaj i afruam të tjerët
- Shpëtuam Musanë dhe të gjitëh ata që ishin me të
- Kurse të tjerët i mbytëm në ujë
- Për këto, ka argumente, por shumica nuk besuan
- E Zoti yt është i plotëfuqishëm dhe i mëshirshëm
- Lexoju historinë e Ibrahimit
- Kur i tha babait të vet dhe popullit të vet: “Çka adhuroni ju”
- Ata iu përgjigjen: “Adhurojmë idolin dhe gjithmonë i lutemi”
- Ai u tha: “A ju dëgjojnë kur u drejtoheni atyre
- A keni prej tyre dobi ose dëm”
- “Jo”, - thanë, - por kështu e dijmë se kanë vepruar të parët tanë”
- “A i keni parë, - tha, - ata që i adhuroni ju
- Ju dhe të parët tuaj të vjetër”
- Ata, vërtet, janë armiqtë e mi, përveç Zotit të botërave
- I cili më krijoi mua dhe më udhëzoi
- I cili më ushqen dhe për ujë s’më përmallon
- I cili kur sëmurem më shëron
- I cili më bën të vdes dhe pastaj më ngjall
- I cili, shpresoj, se do t’më falë mëkatet e mia në ditën e gjykimit
- O Zot, më shpërble me urtësi dhe më shtjer në udhën e të mirëve
- Më bën të përmendem për të mirë te të tjerët
- Më bën një nga ata që do ta shpërblesh me xhenete
- Më fal edhe babën tim, ai me të vërtetë ishte një nga të humburit
- Mos më bën merak ditën kur njerëzit ringjallen
- Atë ditë kur s’të bën dobi as pasuria e as fëmiu
- Vetëm ai që vjen te All-llahu me zemër të shëndoshë
- Dhe të devotshmëve do t’u afrohet xhenneti
- Kurse xhehennemi do t’u dëftohet të humburve
- Dhe, do t’u thuhet: “Ku janë ata që i adhuronit
- A mund t’iu ndihmojnë juve ose vetes në vend të All-llahut?”
- Pra, ata me bashkmendimtarët e tyre që janë në rrugë të gabuar, do të hidhen në xhehennem
- Edhe tërë ushtria e djallit
- Ata në xhehennem duke u grindur thonë
- “Për All-llahun! Ne vërtetë kemi qenë në humbje të sigurt
- Kur u kemi barazuar me Zotin e gjithpërbotshëm
- Neve na humbën kriminelët
- Andaj, s’kemi as ndërmjetës
- As mik të sinqertë
- Të ishim kthyer edhe një herë do të bëheshim besimtarë!”
- Në këto ka argumente, por shumica sish s’besuan
- E zoti yt është i vërtetë i plotëfuqishëmdhe mëshirëplotë
- Populli i Nuhit profetët i konsideroi gënjeshtarë
- Kur u tha vëllau i tyre, Nuhi, “Kujdes! Frikësohuni (All-llahut)”
- Unë jam për ju, vërtet, Profet i sigurt
- Frikësohuni All-llahut dhe më dëgjoni mua
- për këtë nuk kërkoj prej jush ndonjë shpërblim, se shpërblimin mund të ma japë vetëm Zoti i gjithpërbotshëm
- Frikësohuni All-llahut më dëgjoni mua!” –
- I thanë: “A të besojmë ty që të pasojnë të ndytët, të mjerët”
- “Unë s’di, - tha, - se ç’bëjnë ata”
- “Ta dini se të gjithë, vetëm para Zotit tim, do të japin llogari
- Unënuk i përzë besimtarët
- Unë jam vetëm një, i cili ju tërheq vërejtjen haptaz!”
- “Nëse nuk heq dorë, o Nuh, - i thanë, - me siguri do të shtypesh me gurë”
- “O Zot, - tha, - populli im më quan gënjeshtar
- Andaj Ti gjykona mua dhe ata, dhe më shpëto, mua me besimtarët që janë me mua!”
- Dhe Ne e shpëtuam atë dhe kush ishte me të ngarkuar në anije
- Pastaj i mbytëm në ujë ata që mbetën
- Për këtë ka argumente, por shumica prej tyre nuk besuan
- Kurse Zoti yt është, vërtet i fuqishëm dhe mëshirëplotë
- Edhe Ad-i profetët i quajti gënjeshtarë
- Kur Hudi, vëllau i tyre, u tha: “A s’i frikësoheni (All-llahut)?”
- Unë jam, me sigur, Profeti juaj
- Prandaj, frikësohuni All-llahut dhe dëgjomëni
- Për këtë nuk kërkoj prej jush kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë Zotii botërave
- E ju ngritni çudira në çdo maje kodre, e të tjerët i përqeshni
- Dhe ngritni pallate sikur dot ë jetoni përjetë
- Por kur dënoni, dënoni si mizor
- Frikësohuni All-llahut dhe dëgjomëni mua
- Frikësohuni atij, i cili u pajis me çka e dini vet
- U jep gjë të gjallë dhe djem
- Edhe kopshte e kroje
- Unë, seriozisht, i frikësohem dënimit tuaj në Ditën e madhe”. –
- Ata i thanë: “Ne njëlloj e kemi, këshillove ti apo jo”
- Kështu ishte edhe me popujt e lashtë
- Dhe ne nuk do të jemi të dënuar
- Ata vazhduan të trajtojnë si gënjeshtar, andaj ne i shfarosëm. Ky është një mësim, por shumica prej tyre nuk ishin besimtarë
- Kurse Zoti yt është, vërtet, i fuqishëm dhe i mëshirshëm
- Edhe Themudi profetët i ka konsideruar rrenacakë
- Kur vëllau i tyre, Salihu, u tha: “A nuk i frikësoheni (All-llahut)
- Unë jam për ju, pa dyshim, Profet i vërtetë
- Prandaj frikësohuni All-llahut dhe dëgjomëni mua
- për këtë nuk kërkoj prej jush kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë Zoti i përbotshëm
- A do të mbeteni këtu të sigurtë
- Në kopshte dhe ndër kroje e burime
- Në toka të mbjellura, pemishte me fryte të pjekura
- Ju me mjeshtëri të rrallë latoni shtëpi në kodra
- Pra, frikësohuni All-llahut dhe më dëgjoni mua
- E mos dëgjoni urdhërat e atyre që i teprojnë të këqiat
- Të cilët në tokë nuk bëjnë mirë, por, sjellin shkatërrim”
- Ata i thanë: “Ti je vetëm një i magjepsur
- Ti je njeri, si edhe ne; prandaj sillna një mrekulli nëse je i sinqertë”
- “Qe, kjo është deveja, - tha ai, - në ditë të caktuar do të pijë ajo edhe ju
- Dhe mos i bëni asnjë të keqe që t’iu përfshijë edhe juve vuajtja e Ditës së madhe!”
- Mirëpo, ata e therrën atë e pastaj u penduan
- Por dënimi i përfshiu. Kjo, vërtet, është mësim, por shumica prej tyre nuk besuan
- Kurse Zoti yt është, me të vërtetë, i fortë dhe i mëshirshëm
- Edeh populli i Lutit profetët i quante gënjeshtarë
- Kur u tha vëllau i tyre, Luti: “A s’i frikësoheni All-llahut”
- Unë jam me siguri Profeti juaj
- Prandaj frikësouni All-llahut dhe dëgjomëni mua
- për këtë nuk kërkoj prej jush kurrfarë shpërblimi. Mua do të më shpërblejë Zoti i botërave
- A ju, veç tërë botës, çoni dashur me meshkuj
- E gratë tuaja, që Zoti juaj i krijoi për ju, i lini anash? Ju jeni popull që kaloni çdo kufi”
- Ata i thanë: “Nëse nuk heq dorë, o Lut, me siguri do të jesh i përzënë”
- “Unë, - tha, - jam prej urrejtësve të veprimeve tuaja
- “O Zot, më shpëto mua dhe familjen time nga ajo që bëjnë ata!”
- Dhe ne e shpëtuam atë dhe tërë familjen e tij
- Përveç plakës e cila mbet me ata
- E pastaj të tjerët i shfarosëm
- U lëshuam një shi, shi i tmerrshëm për ata të cilëve u është tërhequr vërejtja
- Ky është mësim, por shumica prej tyre nuk besuan
- Ndërkaq Zoti yt është i mëshirshëm dhe fuqiplotë
- Edhe banorët e Ejkës profetët i trajtonin gënjeshtarë
- Kur u tha Shuajbi: “Si nuk frikësoheni
- Unë jam, pa mëdyshje, Profet i vërtetë
- Prandaj, frikësohuni All-llahut dhe dëgjomëni mua
- Unë jam me siguri profet i juaj
- Peshoni drejt dhe mos e lini mangut
- Edhe në peshojë matni me drejtësi
- As njerëzve mos ua cenoni të drejtat e tyre dhe mos bëni krime e shkatërrime në tokë
- Frikësohuni atij, i cili, u ka krijuar juve dhe popujt e lashtë!”
- Ata i thanë: “Ti je vetëm një njeri i magjepsur”
- Edhe ti je njeri si ne; dhe për ne ti je, vërtet, gënjeshtar
- Por ti nëse flet të vërtetën lëshona nga qielli një dënim!”
- Zoti im tha, - e di mirë se ç’bëni ju
- Dhe ata vazhduan ta trajtojnë si gënjeshtar, prandaj i përfshiu dënimi nga retë; ai dënim ishte një ditë e tmerrshme
- Ky është mësim, por shumica prej tyre nuk besuan
- Kurse Zoti yt është, vërtetë, i Gjithfuqishëm dhe Mëshirëplotë
- Kur’ani është, pa dyshim, shpallje e Zotit të gjithë botërave
- E solli i besuari Xhebrail
- Në zemrën tënde, të bëhesh thirrës, lajmëtar
- Në një gjuhë të qartë arabe
- Ai është përmendur në librat e profetëve të mëparshëm
- Vallë! A nuk iu mjafton atyre fakti se për këtë dinë dijetarët izraelitë
- Po t’ia shpallim edhe ndonjë tjetri joarab
- E ai t’ua lexojë, atyre, prapë ata nuk do t’i besonin
- Ja, ashtu ne e fuqim në zemrat e mëkatarëve
- Ata nuk do të besojnë në të derisa nuk përjetojnë dënimin e padurueshëm
- Që do t’u vijë papritmas, atëherë kur ata nuk e presin
- Dhe do të thonë: “A do të kemi pak afat”
- A e shpejtojmë dënimin tonë
- A e pe, po nëse i lëmë edhe ca vite të tëra
- E pastaj t’i gjejë ajo me çka u kërcënohet
- Çka do të kenë dobi nga ato kënaqësi të jetës
- Ne nuk kemi shembur asnjë fshat para se t’u vijnë ata të cilët u kanë tërhequr vërejtjen
- T’ua përkujtojmë; Ne nuk kemi qenë mizorë
- Kur’anin nuk e sjellin djajtë
- Nuk ta merr mednja që ta bëjnë ata këtë. Ata s’kanë mundësi
- Ata nuk munden assesi as ta dëgjojnë
- Përveç All-llahut, prandaj, mos iu lut tjetër Zoti e të jesh nga ata që do të jenë të maltretuar
- Tërheqi vërejtjen familjes sate më të afërt
- Dhe jij më i afërt ndaj besimtarëve që të pasojnë
- Po nëse nuk të dëgjojnë, ti thuaju: “Unë s’kam asgjë me ato çka veproni ju”
- dhe ki mbështetje në të Fuqishmin, të Gjithmëshirshmin
- I cili të sheh kur ngrihesh
- Të kryesh faljne, namazin, me të tjerët
- Sepse, Ai, vërtet, sheh dhe dëgjon çdo gjë
- A t’iu tregoj unë se kujt i vijnë djajtë
- Ata i vijnë çdo gënjeshtari, mëkatari
- Ata përgjojnë dhe më së shumti gënjejnë
- Kurse poetët, ata kanë ithtarë të mbyturit në mëkate
- A nuk sheh se ata bredhin luginave
- Flasin atë çka s’e bëjnë
- Me përjashtim të atyre që besojnë dhe vepra të mira punojnë, dhe që e përmendin All-llahun shpesh, dhe dalin ngadhnjimtar pas padrejtësisë që u bëhet. Mizorët do të marrin vesh se në çfarë humnere po hyjnë